Een nieuw hoofdstuk van onze reis

Vandaag zijn we vertrokken!! Het voelde enigszins raar om de plek achter ons te gaan laten. De plek waar we 13 dagen waren maar voor ons gevoel veel langer. Er is zoveel gebeurd. We waren ook beide klaar voor om aan een nieuws hoofdstuk van ons verhaal te gaan beginnen. En het gaat zo onwijs goed. Vannacht had ik slecht geslapen door gekke bovenburen die van 9-10 en vanaf 5.30 continu de kraan aan en uit deden. 2 keer per minuut ofzo. Super vreemd. Ik vond het spannend om met een korte nacht de dag in te gaan, want de angst om me te voelen als voor de behandeling was wel aanwezig. Maar het ging heel goed. De ochtend waren we gestart met een uur (!) ontbijten met en stel waarvan de jongen de week voor mij zijn behandeling had. Heel leuk om bij te kletsen en zo mooi te zien hoe mensen en levens weer opbloeien. Vervolgens hebben we het laatste ingepakt en zijn we vertrokken.

We begonnen aan een trip van 3.5u tot onze volgende bestemming. Ik had vertrouwen in de reis maar was ook nieuwsgierig, omdat ik thuis na een uur rijden echt helemaal moe en ook geprikkeld was. Hier begonnen mijn klachten na 45 min ook wel op te spelen. Hoofdpijn, misselijk, werd steeds meer moe.. Had mijn oogmasker mee, maar de omgeving was zooo mooi!! We hebben wel 4 stops gemaakt in totaal. Maar wat ik merkte... het ging steeds beter!! En ik had al eens gelezen over een soort Mindfuck.. Je lichaam geeft aan dat hij het niet aankan, maar eigenlijk is dat oud. Ik noem het dat mijn lichaam opnieuw moet kalibreren, zich opnieuw af moet stellen. Het is perfect om hier nog 2 weken te zijn en juist samen mijn grenzen te gaan opzoeken. Ipv dat je thuis toch weer je oude omgeving en patronen tegenkomt. Hier kan Bobby mooi mij helpen en begeleiden! En ik voel me eigenlijk best normaal. Tuurlijk met beperkingen nog maar het gaat er steeds meer op lijken. Heel bizar!! Zou zelfs niet meer zeggen dat ik ziek ben, maar herstellende ben!
 
Wat is het hier mooi!!! Het is heel moeilijk om op foto's over te brengen. Maar wat een enorm groot uitgestrekt gebied. We hebben een paar uur compleet in de natuur gereden. Soms zelfs 20 minuten geen tegenligger en een enorme vlakte aan natuur om je heen. We zijn van alles tegen gekomen. Eerst een winterwonderland waarin we zo hoog zaten dat de wolken zelfs op het wegdek waren, toen zandbergen, toen in een gebied met veel bochten en allemaal hoge kleinere rotsbergen om ons heen, toen weer een compleet uitgestrekt besneeuwd gebied. BIZAR! Uiteindelijk was ons doel om in Bryce Canyon aan te komen. Gelukt! En zelfs na het rijden hebben we nog in het gebied gereden en gewandeld en veel gezien. KOUD is het hier. Zo koud hebben we het nog niet gehad. We waren net te laat voor de zonsondergang in het gebied te zien. Super stom, het was eerder dan we dachten. Maar het is adembenemend hier.

Morgen begint mijn dag met mijn eerste training van een uur. Een half uur sporten, 20 minuten cognitieve oefeningen en 10 minuten rusten. We hebben gekozen om morgen ook iets van 3 uur (zonder stops gerekend) te rijden en hebben een hotelkamer met een heerlijk bubbelbad geboekt. Heerlijk om naar uit te kijken allemaal en ook vooral af te wisselen met ontspanning. We vertrekken naar Zion National Park. En rijden door om bij de eerste stad St. George te overnachten.

Tot het volgende verhaal!!