Daar zijn we dan!

De lange reis zit er op en we hebben onze eerste nacht erop zitten. Wat een laatste super drukke week was het en wat fijn om al het geregel eigenlijk los te kunnen laten. En wat was de reis intensief. Vooraf hadden we vluchtassistentie aangevraagd, waardoor we op een afgesproken tijd werden opgevangen. Wat een service. Het leek wel of ik een bodyguard bij me had! We werden langs alle rijen begeleid en konden overal gelijk doorheen. Ze liep elke keer aan de kant van mij waar het druk was en hield ruimte. Erg begripvol en ik had niet geweten hoe ik het zonder had gekund, het was nu al zoveel aan drukte en mensen! We gingen met priority het vliegtuig in en dat was fijn. In alle rust ons installeren op ons plekje. Ik had een noicecancelling koptelefoon mee en dat was met extra oordoppen echt noodzakelijk eigenlijk! De vlucht zelf ging aardig zeker na even de ogen dicht gehad te hebben, en eigenlijk vond ik hem nog aardig snel gaan ook. Met prachtig uitzicht over uitgestrekte natuur Boven groenland en Canada. Geweldig mooi! Eenmaal geland op Salt Lake City heb ik iemand aangesproken en gelijk werd er een rolstoel zelfs voor me geregeld en werden we zo overal doorheen geleid. Tot aan het verhuurbedrijf van onze auto toe. De douane ging gelukkig goed. Al leek het gezicht van die man toch te betrekken toen ik aangaf geen brief van de kliniek te hebben. Voor wat ik kon vinden hoefde dat ook helemaal niet, omdat dit onder toerisme valt. Toch was ik blij toen we dit achter de rug hadden en het goed gegaan was! 

En we hebben een mooie bak onder onze kont. Sjonge! Kregen een upgrade naar een SUV, een Chevrolet Equinox. De omgeving is hier heel anders en mooi. Er zijn bergen met sneeuw (ook hier buiten ligt er wat sneeuw) en daartussen een uitgestreken vlakte eigenlijk. Heel ander soort landschap. Het tijdsverschil is wel behoooorlijk slopend. We probeerden om zo lang mogelijk op te blijven maar om 19.30 ging dat niet meer. Erg rommelige nacht gehad en om 3.30 waren we dan ook wakker. Mijn hele lijf overprikkeld van alle indrukken. Hartkloppingen, hoge hartslag, ademhaling van slag. Dat is bekend en gelukkig daarom ook nog lekker 5 dagen voor ons om bij te komen.

We verblijven in een hotel die een overeenkomst heeft met de kliniek. Zo hebben ze een boodschappen service en een shuttlebusje van en naar de kliniek. Met veel Nederlanders! Gemiddeld zijn er zon 4-5 Nederlanders per week in behandeling. Vanochtend bij het ontbijt gelijk bij mensen aangeschoven en dat was leuk. En heel gek maar ook fijn om mensen te ontmoeten die ongeveer hetzelfde hebben als jij. Die ook op dezelfde manier communiceren en dezelfde houding hebben. Ik vond dat eigenlijk heel fijn. Maar echt een stel zombies bij elkaar haha.

Voor nu houden we onze dag lekker rustig. Gaan zo boodschappen doen en misschien nog een klein wandelingetje maken. Ik was al wat ziekjes toen we weggingen en nu erg verkouden en bij Bob zit het er ook aan te komen! Maarja daar slaan we ons dan ook wel door heen;) Gelukkig nu en niet tijdens de behandeling!

Tot snel weer!

P.s. Ik typ mijn verhaal gewoon lekker weg zonder al te kritisch te zijn, dus misschien zitten er wat foutjes in.