Een dipje

16 maart 2020 - Amersfoort, Nederland

Hoewel de weken bijzonder en positief zijn, horen ook de dips erbij. En ergens ben je geneigd om te delen wanneer het goed gaat, maar het sneller voor je te houden als het minder gaat. Nou bij deze vind ik het toch fijn om ook deze ervaring te delen. Thuiskomen is heel apart en wennen. Je hele fundament is weg en moet opnieuw opgebouwd worden. Wat doe je eigenlijk normaal gesproken op een dag? Hoe deel je je dag in en wat is normaal in activiteit en rust? Voor een ieder zo vanzelfsprekend maar voor mij is het nieuw. En daar ben ik mezelf de afgelopen dagen wel in tegen gekomen. Afgelopen donderdag merkte ik dat er een soort waas over me heen kwam. Prikogen, een bepaald soort vermoeidheid waardoor je er voor je gevoel niet helemaal bij bent. Het is geen vermoeidheid dat je hoeft te gapen maar wel dat het lekker is om voor een paar seconden je ogen dicht te doen. Dat gevoel begon te groeien. En ik kreeg wel af en toe een signaal dat ik me bijvoorbeeld wat onrustig voelde, of niet meer bezig was met de ontspanning te voelen in mijn lijf. Maar gister was daar dan toch echt de dip.

Maar eerst, mijn dagen, ik heb er van genoten. Ook al is het achteraf teveel geweest, wat is het fijn om weer te leven! Op de fiets naar de stad te kunnen en niet eens kapot weer thuis te komen. Fietsen was voor mij altijd een ding. Zomaar een half uur kunnen wandelen en er van opknappen ipv na 15 minuten helemaal moe thuiskomen. 2 uur lang spelletjes kunnen doen met Lucas en weer lekker kunnen lachen. En dan vooral zaterdag. Naar Utrecht gereden (24 min), 2.15u daar geweest te zijn, 30 min teruggereden, even langs Ans en Hans en weer 10 min teruggereden. WAUW! Hiervoor was 15 minuten rijden de max!!

En hoewel die suffigheid er was, merk ik dat het niet mijn cognitieve en lichamelijke vermogens beïnvloedt. Dat is fijn, godzijdank. Hooguit dat het licht iets feller is en dat dat lichte hoofdpijn geeft. Tot ik gister voor het eerst weer prikkelbaar werd en ook merkte in de winkels dat het plastic geknisper wat meer binnenkwam. En pfoe, al weet ik dat de ups en downs erbij horen, toch is dat mentaal best wel een dingetje. Angst is wat er dan toch om de hoek komt kijken. Waar ik ook achterkwam is dat ik onbewust angst voor de bank had. Ze hadden daar ook gezegd als je pauze neemt ga dan niet zomaar voor de tv hangen. Dus dat was ik onbewust aan het vermijden en ik bleef maar doorgaan. Bang ook om achteruit te gaan als ik even stil zou zitten. Maar dat is natuurlijk niet zo. Dus per vandaag gaan we de koers weer iets wijzigen. Sowieso bewust 2 keer écht pauze nemen op de dag. Vandaag ga ik weer beginnen met yoga en haken en omdat puzzelen goed is voor mijn ogen te trainen maak ik ook daarmee de start. Ook hebben Bobby en ik gekeken naar wat er in Amerika wel was en hier niet of andersom. Zo ga ik nu elke dag een eiwitshake nemen, ik ga mijn slaap elke dag vervroegen (daar sliep ik van ong. 21 tot 6 en voelde me energieker), minder op mijn telefoon en de pauzes inlassen. Ook merkte ik op dat we in Amerika wel onderweg waren maar ook heel veel in de auto gewoon zaten. Hier doe ik fysiek veel meer wat dus ook een andere uitwerking heeft.

Ik wist dat het zoeken van een nieuw balans en ritme eraan gingen komen, en na 3 weken waarin het steeds beter ging, mag het ook wel een keer wat minder gaan. Ik ben hoe dan ook veeel beter dan daarvoor, en daar hou ik me aan vast!! Dit hoort erbij.

En ineens... Toen ik nog zo na zat te denken hierover, plopte het me binnen. Die suffigheid had ik voor CFX als ik überhaupt ook maar wat sportte of wandelde!! En juist sinds donderdag doe ik naast het sporten ook nog fietsen naar de stad, 30 min wandelen, op mn vrije dag 2u lopen in Utrecht, gister 40 min wandelen... Plus al die gewone activiteiten in het huis... Ik weet wel bij CFX dat ik het ook een keer aangaf dat ik in ieder geval prikogen had, richting het einde van de week. Ik ga dit in ieder geval even uitproberen en evt contact met ze zoeken. Het is in ieder geval een aanknopingspunt!

3 Reacties

  1. Rob en Anne-Marie:
    17 maart 2020
    Jammer van het dipje, je hebt ook zoveel meegemaakt, ik hoop dat je snel weer de juiste balans vindt.
  2. Lotte:
    17 maart 2020
    Ook een dipje hoort erbij, is helemaal niet erg. Kijk vooruit! ♥️
  3. Monique:
    19 maart 2020
    Gelukkig zijn er inmiddels inzichten gekomen. Het komt weer goed schatje. ♥️